Ισως 2

Ετσι! ‌Εντός του ωκεανού (του κενού που λέμε) που είναι ταυτόχρονα και το "χωράφι" της δημιουργίας και ο ίδιος ο νους που υπάρχει όλη η γνώση η πραγματικότητα, ο βασικός νόμος που πάνω σε αυτόν θα δημιουργηθεί η ύλη και οι νόμοι που την διέπουν. Αυτό το " κενό" δεν είναι κενό ούτε μηδέν αλλά κάτι το πολύ λεπτοφυες και για αυτό επιτρέπει την ύλη να αιωρείται και να βοηθά την μετάδοση της πληροφορίας. ‌Οι δομές της δημιουργίας είναι δισυπόστατες, από την βαριά ύλη και την λεπτοφυή ύλη, όπου η βαριά ύλη είναι προϊόν της λεπτοφυούς ύλης. ‌Οι αισθήσεις μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε μόνο την βαριά ύλη και την λεπτοφυή να την θεωρούμε "κενό" όπου το κενό αυτό είναι και το μεγαλύτερο μέρος της δημιουργίας. ‌(με λίγα λόγια ο κόσμος που βλέπουμε είναι η σκιά του πραγματικού κόσμου). Μπορούμε περίπου να το παρομοιάσουμε σαν να βλέπουμε μια μεγάλη πόλη που λειτουργεί αλλά να μην μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους αλλά μόνο το αποτέλεσμα των ενεργειών τους. ‌Στην έμβια ύλη που λέμε βλέπουμε μια αναστροφή δυναμική όπου έχουμε μια τριαδικότητα δλδ την κυρίαρχη λεπτοφυή ύλη την ύλη σαν δομή και την διάσπαση της ύλης για την παραγωγή ενέργειας για να δώσει την κίνηση μέσα από την λειτουργία αυτής της δομής. Η λεπτοφυή ύλη και εδώ προάγει αυτήν δομή και την λειτουργία της, αυξάνονται δε έτσι οι δεσμοί μεταξύ τους. Η λεπτοφυή ύλη λειτουργεί σαν το πρότυπο της δομής και της λειτουργίας έχοντας όλη την γνώση για την προβολή της στην υλική δομή και την αδιαίρετη σχέση μέσα από την ενέργεια που παράγει η δομή από την πρόληψη της ύλης. Έτσι εμείς αντιλαμβανόμαστε την προβολή της λεπτοφυους ύλης σαν μια υλική δομή όπως σε μια ταινία η κατανάλωση ενέργειας την πληροφορία την προβάλλει σε μια οθόνη . Ακόμη και εάν τελειώσει η ενέργεια και δεν βλέπουμε την εξέλιξη του έργου η ταινία θα υπάρχει, απλά χώρισαν γιατί δεν υπάρχει πλέον η κατανάλωση της ενέργειας που δίνει την προβολή της πραγματικότητας που είναι η ταινία.