Θεωρια της μη Απωλειας των Συστηματων

1. καθε συστημα (και τα υποσυστηματα που το αποτελουν) που ειναι σε λειτουργια εχει απωλεια ενεργειας και δομικων υλικων, συνχρονως αυτη η απωλεια παραγει πληροφορια.
2. τα υποσυστήματα οργανωνουν το συστημα για να περιορισουν τις απωλειες τους και να αυξησουν την αποθηκευση και την λειτουργικοτητα του συστηματος.
3. τα συστήματα αποθηκευουν ενεργεια, δομικα υλικα και πληροφορια.
4. η σχεσει μεταξυ των συστηματων ειναι ενα μιγμα συνεργασιας και ανταγωνισμου, που παλι καθοριστικο ρολο παιζει η μη απώλεια, που φερνει και τις ισορροπιες.
5. το συστημα πρεπει να αναζητησει ενεργεια, δομικα υλικα και πληροφορια για να ικανοποιήσει τις αναγκες του.
6. με την παροδο του χρονου μεσω της εμπειριας αποκτα μηχανισμους ικανοποιησης ωστε να να ελαχιστοποιεί τις απωλειες.
"καθε συστημα (και τα υποσυστηματα που το αποτελουν) που ειναι σε λειτουργια εχει απωλειες(μεταφραζονται ως αναγκες-ικανοποιηση), η δε σχεσει μεταξυ των συστηματων ειναι ενα μιγμα συνεργασιας και ανταγωνισμου, που παλι καθοριστικο ρολο παιζει η μη απώλεια, που φερνει και τις ισορροπιες. με την παροδο του χρονου αποκτα εμπειριες(αποθηκευση) και μεσω αυτων ελαχιστοποιεί τις απωλειες(εξελίσσεται) ."

σχημα 2

μη απωλεια

ο ανθρωπος λειτουργει με 4 πραγματα, την λογικη που συνδεει την πληροφορια στο χωρο και στον χρονο, την ικανοποιηση που δινει την κηνητηρια δυναμη, τον φοβο της απωλειας και την μνημη που εμπεριεχεται και στα 4 προηγουμενα οπου και τα  συνδεει παλη με την λογικη.
ο φοβος της απωλειας ειναι ισχυροτερος απο την ικανοποιηση, οπου και οργανωνει το σχεδιο για την ικανοποιηση, οταν επεξεργαστει την πληροφορια και δινει την προοπτικη τοτε αντιστρεφοντε τα πραγματα.

χωρος - χρονος 3

η δομη του εγκεφαλου ειναι η "αναπαράσταση του περιβαλλοντος" που αναλογα με την αναγκη  και σε συνδιασμο με το ερεθισμα αντιλαμβανετε το περιβαλλον οπως οι αναγκες εχουν διαμορφωσει αυτην την δομη με την παροδο του χρονου οπου και ταυτοχρονα προσδιοριζει και την εννοια του χωρου και του χρονου.