ισως?

Εν αρχή η ουσία όπου ένα αίτιο Χ προκαλεί την σημειακή μεταβολή, διακύμανση, διαταραχή μέσα από μια αφαίρεση ή μια πρόσθεση δημιουργώντας τα άτομο δ (άτομο του Δημόκριτου) που αυτά μέσα από την ανάγκη (απώλεια) ενώνονται και δημιουργούν τα θεμελιώδη οικοδομικά σωματίδια και αυτά με την σειρά τους όλη την δημιουργία. Αυτά τα θεμελιώδη σωματίδια θα ακολουθήσουν την λογική την αναλογία για να δώσουν με βάση το νόημα (νου) την συγκεκριμένη δημιουργία. Η ουσία, το αίτιο, ο λόγος είναι που θα δώσουν υπόσταση και νόημα (νους) στην δημιουργία. Η ουσία είναι η δύναμη και η ενέργεια. Η λογική ο λόγος η αναλογία είναι ο λόγος των αριθμών που θα ακολουθήσει το θεμελιώδες σωματίδιο για να δωθεί μια συγκεκριμένη δομή της δημιουργίας. Το νόημα (νους) είναι η κατεύθυνση που ακολουθήσει η δημιουργία σε σχέση με το το αίτιο και την αρχική ανάγκη όπου αυτή θα εξελιχθεί μέσα την ουσία. Κατά την εξέλιξη θα δημιουργηθούν οι δομές που θα δώσουν την βάση για την δημιουργία της ζωής. Η ζωή θα δημιουργηθεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με την αρχική δημιουργία δλδ μια μεταβολή από ένα αίτιο Ψ μιας συγκεκριμένης δομής (χημικές ενώσεις) δημιουργώντας την ανάγκη για ένωση αυτών των ενώσεων για να δώσουν υπόσταση στην ζωή. Αυτό που λέμε ύλη και δείνει υπόσταση στην δημιουργία ακολουθεί κάποιους νόμους που όταν εμείς τους ανακαλύπτουμε αυτό το λέμε γνώση ή αλήθεια ή πραγματικότητα. Αυτοί οι νόμοι που ακολουθεί η δημιουργία είναι αδύνατον να είναι αυλοί ή να είναι στο απόλυτο μηδέν. Ακόμη και εμείς όταν τους βρίσκουμε ή θα είναι γραμμένοι στο μυαλό μας ή σε κάποιο βιβλίο ή ηλεκτρονικά τώρα. Άρα η δημιουργία ακολουθεί αυτούς τους νόμους που υπάρχουν σε κάτι πιο λεπτοφυες από την ύλη και μάλιστα έχει την ικανότητα να επιδρά στην αρχή ουσία ώστε να δημιουργεί την ύλη και και όλες τις δομές της που ίδια έχει δημιουργήσει. Η ύλη δεν είναι κάτι το συμπαγές αλλά αντίθετα μια δομή της στην πραγματικότητα έχει τεράστια κενά μέσα της σε σχέση με αυτήν. Αυτά τα κενά λογικά δεν είναι κενά αλλά μάλλον αυτό το λεπτοφυες που περιέχει όλη την γνώση για την δημιουργία που και την προάγει. Άρα αφού αυτό το λεπτοφυες "υλικό" είναι εντός της βαριάς ύλης και είναι όλη η γνώση για αυτήν την δομή μπορούμε να πούμε ότι είναι το εκμαγείο ή κάτι σαν πρότυπο αυτής της υλικής δομής που έχει υπόσταση και συνοχή με τον εαυτό της και ταυτόχρονα επιρροή πάνω στην βαριά ύλη. Τώρα με βάση τα παραπάνω σε μια δομή όπως το σώμα ενός ανθρώπου υπάρχει η βαριά ύλη που αναγνωρίζουμε μέσα από τις αισθήσεις μας και στο μεγάλο κενό αυτής της δομής η λεπτοφυης ύλη των νόμων. Έτσι στον θάνατο έχουμε την διακοπή της λειτουργίας αυτής της δομής οπότε χάνεται η δυνατότητα της λεπτοφυης ύλης που είναι στο κενό της δομής, της συνοχής που είχε με την υλη και αποχωρίζεται πλέον με μεγάλη ευκολία και αυτό το πρότυπο είναι πια ελεύθερο.